Is het zand van suiker? Sommige vooraanstaande onderzoekers geloven dat deze natuurlijke zoetstof misschien niet alleen versnelt, maar zelfs veroorzaakt. Slechte suiker, het wordt beschuldigd van bijna alles, van overtollige kilo's tot diabetes. Aan deze lange lijst, moeten we misschien eindelijk nog een reden tot bezorgdheid toevoegen. Een plotselinge stijging van suiker in de bloedstroom kan het verouderingsproces versnellen.

Laten we beginnen.

De eerste vermoedens doken ongeveer 15 jaar geleden op, toen het werk aan de suikerverouderingsconnectie van start ging in een bio-chemisch laboratorium aan de Rockefeller University in New York City, waar Anthony Cerami, Ph, D., en zijn collega's de rol van suiker in het verouderingsproces blijven onderzoeken. Het was Cerami die opmerkte dat het identieke chemische proces dat ervoor zorgt dat een streep hard wordt en omslaat door afkoeling - een spontane reactie tussen glucose en eiwit die bekend staat als de "bruiningsreactie" - voorkomt in menselijke cellen, vooral als ze ouder worden. De goedkeuring om reclame te maken voor een geneesmiddel dat deze reactie moet stoppen, kan nog twee tot drie decennia op zich laten wachten.

Na verloop van tijd zou het kunnen helpen bij het oplossen van vele leeftijdsgebonden problemen, van rimpels tot staar en bepaalde soorten kanker. Volgens Cerami is suiker een van de daders die het proces in gang zet. Glucose is de basisenergiebron voor de mens, de chemische stof waarin onze cellen gedurende ons hele leven voortdurend baden.

Voeding

Het grootste deel van het voedsel dat we eten wordt afgebroken tot suiker en suikers. Om te begrijpen hoe suiker het verouderingsprobleem in de hand zou kunnen werken, heeft Cerami bekeken hoe een extra hoeveelheid suiker werkt bij diabetes, omdat diabetici de neiging hebben veel eerder dan veel andere mensen leeftijdsgebonden complicaties - zoals atherosclerose, cataract en gewrichtsstijfheid - te krijgen. Wanneer glucose vanuit de darm in de bloedstroom komt, wordt een zelfde deel opgenomen door de cellen en gebruikt als brandstof; de rest wordt opgeslagen als glycogeen in de lever en de spieren, of wordt omgezet in vet en opgeslagen in vetcellen tot het lichaam het nodig heeft.

Onder normale omstandigheden wordt de hoeveelheid suiker in het bloed opmerkelijk beveiligd opgeslagen door het hormoon insuline. Diabetes is het gevolg van een gebrek aan (of het onvermogen tot aanzuiging van) insuline, waardoor te veel suiker zich in het bloed kan ophopen. Onbeheerd gelaten kan dit een doodvonnis zijn, maar het kan natuurlijk worden behandeld met een insulinebehandeling en een zorgvuldig gecontroleerd dieet. Maar zelfs met een dergelijke therapie treden de verouderingsproblemen eerder op.

Goed om te weten.

Cerami, toen collega Ronald J. Koenig, ontdekte dat eiwitmoleculen, die deel uitmaken van de opbouw van cellen, diepgaand kunnen worden aangetast door het verhoogde glucoseniveau in het bloed van diabetici. In de loop van een week verbinden enkele suikermoleculen zich met sommige van de eiwitmoleculen tot "geavanceerde glycosyleringseindproducten", oftewel AGE's. De AGE-deeltjes gedragen zich op hun beurt als lijm en kleven sommige van de andere eiwitmoleculen aan elkaar in een rigide rasterwerk dat bekend staat als cross-linking.

Wanneer eiwitten op deze manier samenklonteren, kunnen ze slagaders verstoppen, het gezichtsvermogen vertroebelen, longen en nieren beschadigen - aandoeningen die vaak met veroudering in verband worden gebracht. Cerami ontdekte toevallig dat suiker ook in het lichaam van niet-diabetici een destructieve werking kan hebben. Aangezien door glucose beïnvloede eiwitten een rol spelen bij de ouderdomskwalen waarvoor de parasiet al vroeg in het leven gevaar loopt, kunnen zij een rol spelen bij precies dezelfde kwalen wanneer deze zich later voordoen. Cerami begon de langer levende eiwitten van niet-diabetici te onderzoeken op tekenen van de procedure. Onder deze eiwitten zijn die waaruit de ooglens is opgebouwd.

Laten we het begrijpen

Toen Cerami deze kristallijne eiwitten in een suikeroplossing liet weken, werd het mengsel ondoorzichtig (lijkend op een lens met cataract) en de eiwitten klonterden samen. Het was de bruiningsreactie helemaal opnieuw, en het bracht Cerami tot de overtuiging dat cataract gevormd wordt met de steun van glucose. Voorlopig onderzoek van vele centra in Amerika en Groot-Brittannië lijkt het verband tussen contracten en suiker, en huidveroudering te bevestigen.

Epidemioloog Paul F. Jacques, van het USDA's Human Nutrition Research Centre in Boston, heeft in preliminaire studies aangetoond dat galactose, afkomstig van de suiker in melk, een rol kan spelen bij de progressie van cataract. Op zichzelf is galactose schadelijk voor de ooglens, maar het wordt normaal snel gemetaboliseerd door het enzym. Bij mensen die een tekort aan dit enzym hebben, zo ontdekte Jacques, wordt dit omzettingsproces vertraagd, waardoor uiteindelijk cataract ontstaat.

Verdere verbanden op het gebied van suikerveroudering komen uit Cerami's studie over hydratatie. Collageen is het meest voorkomende eiwit in het lichaam. Het wordt gevonden in de opperhuid en in de meeste bindweefsels, en het dient om cellen aan elkaar te "lijmen". Naarmate het collageen ouder wordt, wordt het stugger - zoals we allemaal doen. Cerami begon met het incuberen van de peesvezels van ratten in verschillende suikeroplossingen om uit te vinden of glucose kruisverbindingen in collageen kan veroorzaken. Dat was het geval en de peesvezels werden stijver en braken gemakkelijker wanneer ze werden uitgerekt.

Suiker effecten

Door de suiker werden de peesvezels van de ratten gelijk aan die van oudere ratten. Nogmaals, de glucose proteïne reactie had de verouderingsprocedure versneld. Cerami's resultaten werden versterkt door die van Vincent M. Monnier, universitair hoofddocent pathologie aan de Case Western Reserve University in Cleveland. Monnier ontdekte dat honderdjarigen tot tien keer meer suikerkinderen hebben, wat suggereert dat glucose inderdaad een integrale rol speelt bij veroudering. Ander mogelijk verouderingsverband: Ceremi is van mening dat door suiker verhard collageen cholesterol kan vasthouden op de wanden van bloedklonters, waardoor atherosclerose ontstaat, of verharding van de slagaders. En hij en laboratoriummedewerker Richard Bucala, zijn onlangs begonnen de mogelijkheid te onderzoeken dat glucose, reagerend met DNA genetische mutaties veroorzaakt die kunnen resulteren in kanker.

Cerami zegt. Het was aannemelijk dat AGE's zich zouden kunnen verzamelen op DNA, wat zou kunnen leiden tot wijziging van genetisch materiaal. Zo kunnen beschadigde cellen mogelijk niet goed herstellen of zichzelf repliceren. Het immuunsysteem zou ook kunnen worden aangetast door door suiker veroorzaakte mutaties, waardoor zijn vermogen om kankercellen in toom te houden wordt ondermijnd. Cerami en andere onderzoekers hebben ontdekt dat AGE's inderdaad mutaties in bacterieel DNA kunnen veroorzaken. Het volgende punt op de onderzoeksagenda is het analyseren van zoogdiercellen in cultuur om na te gaan of precies dezelfde soort veranderingen in het genetisch materiaal plaatsvindt.

Preventie

Wat kan men doen om zich te beschermen tegen de vernietiging die de bruiningsreactie in het lichaam teweegbrengt? Een voorzichtige suggestie is om de inname van suiker via de voeding te beperken. Maar aangezien bijna alle voedsel uiteindelijk door het lichaam in suiker wordt omgezet, kan dit werkelijk doeltreffend zijn? De studie geeft nauwelijks uitsluitsel, maar volgens sommige wetenschappers zou het wel kunnen. De Britse onderzoekers Anna Furth, bioloog aan de Open Universiteit, en John Harding, van de afdeling oogheelkunde aan de Universiteit van Oxford, suggereren dat een hoge suikerspiegel een negatieve invloed kan hebben op zelfs mensen die geen diabetes hebben. Wanneer we een reep suiker tot ons nemen, stijgt de hoeveelheid suiker in het bloed sterk en heeft insuline het hier moeilijk mee.

Een plotselinge toename van suiker in het bloed (van een reep of een glas sinaasappelsap - fruit bevat fructose, wat natuurlijk suiker is). Begint de bruiningsreactie die ervoor zorgt dat het eiwit een kruisverbinding aangaat. Op basis van voorlopig onderzoek denken de onderzoekers dat aspirine en aspirine kunnen helpen eiwitmoleculen te beschermen tegen plunderende suiker - hoewel het duidelijk nog te vroeg is om dat concept in daden om te zetten. Misschien wel een van de beste manieren om je te beschermen, zeggen ze, zou zijn om koolhydraten te nemen als onderdeel van een gemengde maaltijd met eiwit, vezels en vet en geen krab snacken op een jonge maag.

Slotopmerking

Als je probeert die "abrupte rush van suiker" te voorkomen, waarvan de studie Furth en Harding denken dat het de eiwit-kruisverbinding die betrokken is bij veroudering kan belemmeren, zal een goed voedingsmiddel, zoals een banaan, langzamer in de bloedstroom worden opgenomen dan een vloeistof, zoals een glas sinaasappelsap. Bovendien merkt zij op dat suikers die in hun geheel worden geconsumeerd (b.v. harde snoepjes) sneller worden geabsorbeerd dan zetmeel dat afzonderlijk wordt geconsumeerd, omdat de chemische structuur van zetmeel veel complexer is. De beste manier om veroudering tegen te gaan is er een gewoonte van te maken om suikers en zetmeel te nuttigen als onderdeel van een complete maaltijd die ook vet, eiwit en vooral vezels bevat. Een glas sinaasappelsap op een lege maag wordt in slechts een minuut omgezet in suiker in de bloedstroom; terwijl een uitgebalanceerde maaltijd met voedingsstoffen een paar uur nodig heeft om te verteren, waardoor de opname van suiker wordt verlengd.